Η μέρα της γυναίκας.... Γιορτή ή υπενθύμιση

Οι γυναίκες που πέθαναν για να ζητάμε εμείς σοκολατάκια. Είναι τόσο παράλογο και τόσο ύπουλα εξευτελιστικό... Το παραδέχομαι. Δεν ήξερα τι αντιπροσωπεύει η "μέρα της γυναίκας" κι έτσι περιμενα κι εγώ, βλακωδώς, σοκολατάκια και "Χρόνια πολλά αγάπη μου". Και ντρέπομαι γι'αυτό...
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η γυναίκα έχει κάνει άλματα. Έχει μπει στην αγορά εργασίας (αν και αυτό που λέω τώρα είναι λίγο άτοπο, γιατι δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας), εχει ίσες ευκαιρίες στην πολιτική και άλλα πολλά. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Η πλευρά του trafficking, της πορνείας, της σωματικής και ψυχολογικής βίας, του φόβου, του υποβιβασμού, της παντελής ελλείψεως σεβασμού και - δυστυχώς - πολλών ακόμα...
Για να αναλύσω όλα αυτά δεν με φτάνουν 10 σελίδες. Δεν είναι ο σκοπός μου να σας κουράσω.
Αυτό που θέλω είναι να σας τονίσω ότι αυτή η μέρα δεν είναι γιορτή. Είναι υπενθύμιση. Πρώτα προς εσάς. Και ύστερα προς τους άλλους.
Γι' αυτό δεν θα σας πω "χρόνια πολλά". Θα σας πω να προσέχετε πάντα τον εαυτό σας. Να μην είστε θύματα κανενός. Να είστε περήφανες που είστε γυναικες! Nα μην επιτρέπετε να σας φέρονται σαν αντικείμενα, ούτε να σας υποβιβάζουν. Να μην είστε το δίλημμα κάποιου, να είστε η μόνη επιλογή του. Να σέβεστε τον εαυτό σας και να απαιτείτε και από τους άλλους το ίδιο.
Σας παραθέτω εδώ ένα άρθρο που εξιστορεί πως ξεκίνησε το "πανηγυράκι" για τη μέρα της γυναίκας.

 
Και κάτι ακόμα, κορίτσια. Αν σας αποκαλέσουν ξανά "αδύναμο φύλο", πλακώστε τους! Γιατί 1ον μόνο αδύναμο φύλο δεν είμαστε και 2ον γιατί με αυτόν τον χαρακτήρισμό γυρνάμε ένα βήμα πίσω. ΔΕΝ είμαστε αδύναμο φύλο. ΔΕΝ είμαστε εξωγήινες. ΔΕΝ είμαστε κατώτερες.

ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ!





Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τι έκανα τον τελευταίο καιρό, part I

Τι έκανα τον τελευταίο καιρό, part IΙ

Ροζ και πάλι ροζ!!